Maarten over Gaza: ‘De Palestijnen krijgen nog steeds niets te vertellen’

Door Maarten van Rossem en Katinka Folmer
Wereldwijd is er hoopvol gereageerd op het vredesplan voor Gaza van president Donald Trump en premier Benjamin Netanyahu. Maarten ziet weinig reden voor optimisme en legt uit waarom: ‘Het leed en de totale verwoesting in Gaza zijn diep en onherstelbaar. Ondertussen blijft een duurzame politieke oplossing uit.’
Gepubliceerd op 2 oktober 2025
Bestel losse nummers van Maarten! of word abonnee
Maarten: ‘Op 29 september 2025 presenteerden president Donald Trump en premier Benjamin Netanyahu een 20-puntenplan voor Gaza. Het is een eenzijdig vredesplan dat er in feite op neerkomt dat Hamas alle gijzelaars vrijlaat en zichzelf opheft in ruil voor een zogenaamde belofte van wederopbouw onder internationaal toezicht. Of het de Palestijnen zeggenschap en een toekomstperspectief biedt, is nog maar zeer de vraag. In feite is het: “Doe wat we zeggen, anders schieten we je dood. Maar we zijn sowieso van plan je dood te schieten.”
Het leed en de totale verwoesting in Gaza zijn diep en onherstelbaar
Vergeet niet dat het leed en de totale verwoesting in Gaza diep en onherstelbaar zijn. De hele Gazastrook is met de grond gelijkgemaakt. De overlevenden wonen nu in tochtige tenten. En laten we eerlijk zijn: Israël heeft dit beleid kunnen uitvoeren omdat de Verenigde Staten het faciliteerden. Ook Nederland en andere bondgenoten hebben dat toegestaan. Zonder al die steun was een groot deel van dat agressieve beleid van de Israëlische regering niet mogelijk geweest. Over een paar jaar zullen we wel weer excuses maken, zoals altijd. Maar een duurzame politieke oplossing blijft uit. De Palestijnen krijgen nog steeds niets te vertellen.
Die tweestatenoplossing? Ik geloof er helemaal niets van. Daarvoor zou je alle nederzettingen op de Westoever moeten opruimen. Dat gaat er nooit van komen. De Israëlische regering heeft dat grondig georganiseerd. Israël heeft zich ontwikkeld tot een misdadige staat die zo gruwelijk ontspoord is, dat ik ook niet weet hoe dat ooit nog goedkomt.’