Weer een jaarwisseling. Niet dat ik ooit oliebollen eet, want ik vind ze niet echt lekker. Wat ik wel interessant vind, is hoe lang we al met dat oliebollengedoe bezig zijn. Nou, lang dus, want ik vond dit schilderij van Aelbert Cuyp dat uit 1652 komt. Toen bestonden oliebollen dus al. Ze heetten alleen niet ‘oliebol,’ maar ‘oliekoek’. Ze werden in raapolie gebakken. Ik vond een recept uit 1668, maar waarschijnlijk bestonden ze al veel langer.

Interessant is ook waarom ze in de winter gegeten werden en dan vooral met Oud en Nieuw. Vroeger waren de meeste mensen arm. Voedsel was er niet in de mate waarin wij er nu over beschikken. Dus waren er bedelfeesten, ik noem Sint Maarten, het eind van de vastenperiode, Kerstmis en Oud en Nieuw. Men ging langs de deuren en zong een lied in ruil voor o.a. oliebollen. Een traktatie, want ze waren zeer voedzaam en calorierijk. Dat was niet alleen fijn tegen de honger, maar natuurlijk ook tegen de kou, want reken maar dat men het koud had. Men had geen aangenaam verwarmde huizen, geen fantastisch isolerende kleding, geen straatlantaarns of elektrisch licht. Het was donker, heel donker, een wereld die wij ons amper kunnen voorstellen.