Maarten van Rossem duidt de NAVO-top in Den Haag, de oorlog tussen Israël en Iran en de ruzie op het fusiecongres van GroenLinks en PvdA. De NAVO-top en alle organisatorische vraagstukken die deze met zich meebrengt, kunnen hem niet bekoren. ‘Kon deze dure poppenkast niet via Zoom of Teams?’

Volg Maartens kritische gedachtegang ook via zijn eigen tijdschrift. Bestel losse edities van Maarten! of word abonnee

Maarten: ‘Ik begreep dat de enige echte vergadering van de NAVO-top tweeënhalf uur duurde. Dat zal wel te maken hebben met de aandachtsspanne van de baas van het geheel, en dan bedoel ik niet secretaris-generaal Mark Rutte. De echte leider van de NAVO is de Amerikaanse president Donald Trump. Ze noemen Rutte “de Trumpfluisteraar”, maar die titel is kletskoek. Rutte is een lakei in dienst van de onaangename chef van de NAVO. Al vind ik de implicatie dat Donald Trump een bokkig paard is wel lollig.

Kon deze dure poppenkast niet via Zoom of Teams? Als het dan toch in levende lijve moet, vind ik de ouderwetse manier om dit soort vergaderingen te houden veel slimmer. Ooit werden toppen gehouden op geïsoleerde eilanden, of in kastelen in Schotland. Op dat soort locaties kun je de zaak makkelijk beveiligen en afsluiten. Dat is in Den Haag praktisch ondoenlijk. West-Nederland is een van de drukste en dichtstbevolkte gebieden van Europa, dat valt bijna niet te beveiligen. Nu is er dus een hele hoop gedoe in Den Haag ontstaan om een bijeenkomst die in de media werd gereduceerd tot de kleur van Trumps pyjama.

Sommige mensen beweren dat deze top goed is voor Nederland: het zorgt voor cyberaanvallen vanuit Rusland en daardoor zien we waar we staan in de “hybride oorlogvoering”. Dat vind ik zo’n volstrekt onzinnige uitspraak, dat ik me haast niet kan voorstellen dat een intelligent mens die ooit over zijn lippen heeft gekregen. De Russen zullen bij deze NAVO-top vooral hebben gekeken hoe Trump zich gedroeg. Ik begreep dat Washington een bericht had rondgestuurd aan bondgenoten dat Poetin niet te veel als de vijand mocht worden afgeschilderd. Dat leidde tot een zonderlinge spagaat. Aan de ene kant moest ieder land de nieuwe NAVO-norm halen vanwege Poetin. Aan de andere kant mocht Poetin van de baas van de NAVO niet al te zwart gemaakt worden.

In de media werd de NAVO-top gereduceerd tot de kleur van Trumps pyjama

De NAVO-top kan inhoudelijk als een succes worden beschouwd, al was het maar omdat de leden geen openlijke ruzie kregen. Als elk land nu werkelijk belooft dat het vijf procent uitgeeft aan Defensie, dan kun je dat zelfs een overwinning voor het bondgenootschap noemen. Maar zelfs als ze het beloven, zullen niet alle lidstaten de vijf procent-norm invoeren. Vooral Portugal en Spanje lijken weinig zin te hebben om deze aanzienlijke hoeveelheid geld vrij te maken voor de NAVO. Al was het maar omdat ze daar geen ruimte voor hebben in hun begrotingen. De urgentie ontbreekt in die landen, omdat de vijand aan de andere kant van het continent zit. Dat alle landen hetzelfde percentage aan de NAVO moeten uitgeven vind ik ook raar, dus ik snap dat Spanje daar dwars over doet.’

Oorlog tussen Iran en Israël

‘De oorlog tussen Iran en Israël is een dubieuze zaak. Als je het volkenrechtelijk bekijkt, is het ongehoord dat het ene land zomaar besluit om een ander land te bombarderen. Er zijn geen concrete aanwijzingen dat Iran dicht bij de ontwikkeling van atoomwapens was. Sterker nog, de Amerikaanse inlichtingendienst heeft nog geen twee of drie maanden geleden verklaard dat Iran die wapens absoluut niet had.

Merkwaardiger is dat de Verenigde Staten bereid waren om het klusje op te knappen voor Israël. Het is een beetje raar dat Amerika zijn kleine bondgenoot helpt bij omvangrijke gewelddadige oefeningen binnen de grenzen van een andere mogendheid, terwijl Iran geen gevaar voor de Verenigde Staten vormt.

‘De aanval van de VS op Iran was nutteloze symboolpolitiek’

Het ziet er natuurlijk gruwelijk uit, al die enorme ontploffingen en gaten in de grond. Maar ondertussen weet niemand of de Amerikaanse en Israëlische luchtmacht daadwerkelijk Iraanse kerninstallaties hebben vernietigd. Als die al bestonden. Er zijn wel speciale bommen geworpen die tot zestig meter diep kunnen komen, maar in de krant stond dat bepaalde Iraanse installaties tot op 300 meter diep zouden zitten. Maar goed, deze poppenkast scoort natuurlijk goed op de televisieschermen. In feite was de aanval nutteloze symboolpolitiek.’

Ruzie op het GroenLinks-PvdA fusiecongres

‘Ook de motie om te stoppen met het leveren van onderdelen voor het Israëlische Iron Dome, ingediend door Kati Piri van GroenLinks-PvdA, valt in de categorie symboolpolitiek. Iedereen vindt de situaties in Gaza en Iran verschrikkelijk, maar het heeft geen zin om een motie tegen de Iron Dome in te dienen.  Dat helpt alleen tegen de morele verontwaardiging, maar het is geen echte oplossing.

‘Geen mooie toespraken of liederen: bij links was het weer ruzie’

De motie leidde ertoe dat men op het fusiecongres van GroenLinks en PvdA ruzie met elkaar kreeg. Dat is toch stom? Bij zo’n congres denk je dat er mooie toespraken gehouden worden, of dat er een gezamenlijk lied wordt gezongen. Maar nee, bij links was het weer ruzie. Gelukkig zijn de verkiezingen nog ver weg, want anders had dit zo kunnen leiden tot een verlies van drie zetels. Gelukkig voor GroenLinks-PvdA is op dit moment Donald Trump de enige persoon in Nederland met een korter geheugen dan de Nederlandse kiezer.’